بررسی میزان بروز هایپوتانسیون بعد از بی حسی اسپاینال با مارکائین در مقایسه با لیدوکائین در جراحی سزارین در بیمارستان امیرالمومنین (ع) جوادیه تهران در سالهای90-89

مقدمه : در این مطالعه به بررسی میزان بروز هایپوتانسیون در بیماران تحت جراحی سزارین به دنبال بی حسی اسپاینال با مارکائین در مقایسه با لیدوکائین پرداختیم. مواد و روشها: در این مطالعه که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور میباشد 70 زن تحت جراحی سزارین الکتیو با بی حسی اسپاینال در بیمارستان امیرالمومنین(ع) تهران طی سالهای 90-89 بررسی شدند. بیماران بطور تصادفی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. در گروه اول از مارکائین 5/0% به میزان 2 تا 5/2 سی سی و در گروه دوم از لیدوکائین 5% به میزان 5/1 تا 2 سی سی جهت بی حسی نخاعی استفاده شد. میزان فشار خون سیستولیک و دیاستولیک و تعداد پالس افراد در طی 5 دقیقه اول هر دقیقه بررسی شد و میانگین آن با میزان قبل از جراحی در دوگروه مورد مقایسه قرار گرفت.آنالیز داده ها توسط نرم افزار آماریspss 16 انجام شد. نتایج : میانگین سنی کل بیماران 6/24 سال با انحراف معیار 3/4 سال بود. میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک در طی 5 دقیقه اول پس از دریافت بی حسی نخاعی در افراد دریافت کننده مارکائین بطور معنی داری بیش از گروه دریافت کننده لیدوکائین بود.(p<0.05) میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک پس از 5 دقیقه اول پس از دریافت بی حسی نخاعی در طی جراحی در افراد دریافت کننده مارکائین بطور معنی داری کمتر از گروه دریافت کننده لیدوکائین بود.(p<0.05) بحث: اگرچه هر دو داروی لیدوکائین و مارکائین داروهای مناسب و دارای کمترین عوارض جهت بی حسی اسپاینال در جراحی سزارین می باشند، متوسط فشار خون سیستولیک و دیاستولیک بیماران طی جراحی در گروه دریافت کننده لیدوکائین بیش از مارکائین بود و لذا احتمال بروز هایپوتانسیون حین سزارین با بی حسی نخاعی با استفاده از لیدوکائین به مراتب کمتر از مارکائین می باشد.